เบื้องหลัง เพลง “ขอ” 6/11
แนวคิดในการทำงานของเอ็มวีเพลง ‘ขอ’ เป็นยังไง?
พงศ์ “คือเอ็มวีตัวนี้ป้อมเค้าคุยกับผมนานแล้ว เค้าบอกว่ามีเพลงหนึ่งอยากให้ทำ แต่อีกครึ่งปีนะ เราก็รับปากไปก่อนยังไม่รู้ว่าจะทำหรือไม่ทำ คือ 6 เดือนมันนานมากนะ จนประมาณ 3 เดือนผ่านไป ป้อมก็เริ่มส่งเพลงมาให้ฟัง ผมก็ฟังรู้สึกชอบด้วยเพลงนี้มันเทามาก จน 3 เดือนผ่านไปก็ยังคิดไม่ออก เลยคิดจะทำเป็นฟิคชั่น แต่เราก็มาคิดว่าถ้าเราทำแบบเดิมก็จะได้งานแบบเดิม เรื่องที่แต่งขึ้นยังไงมันก็ไม่เหมือนของจริง แต่ก็ยังไม่ได้คิดอะไร ในช่วงเวลานั้นทำดีที่สุดก็อันนี้ เพราะมีงานอื่นรออีกเยอะ จนเมื่อปลายปีผมไปเที่ยวเมืองลาว และระหว่างกลับบ้านคนเยอะมาก ต้องใช้เวลาตั้ง 32 ชั่วโมง แล้วภายใน32 ชั่วโมงไม่มีอะไรทำเลย มีโน้ตบุ๊กตัวหนึ่ง ซึ่งเล่นเน็ตไม่ได้เลย แต่มันสามารถอ่านแชตบ็อกซ์ได้ เลยนั่งไล่อ่าน ระหว่างที่อ่านผมเห็นภาพๆ หนึ่ง ผมเลยรู้สึกว่าตอนพิมพ์ไม่ได้คิดอะไรนะ แต่พอมาอ่านย้อนหลังผมก็เห็นภาพๆหนึ่งขึ้นมา แบบผู้หญิงถ้าเค้ากลับมานั่งอ่าน เค้าจะมีภาพแบบเดียวกับเราไหม ก็เกิดไอเดียขึ้นมา เลยอยากลองทำ มันเชิงการทดลองถ้ามันแป้กคือแป้กเลย แต่ว่าหลายคนก็คิดว่าผมเอามาจากเรื่องจริงรึเปล่า มีมาถามกันเยอะนะ
ซึ่งบางส่วนก็เอามาจากชีวิตจริงครับ เพราะผมเป็นคนทำหนัง ก็ต้องมีบ้าง พอภาพมันเกิดขึ้นมา เราก็จดไว้และใส่คาแรกเตอร์ความเป็นตัวผมลงไปว่ามีอะไรบ้าง จริงๆ ผมไม่ได้นึกถึงคนดูเลยนะตอนแรก คืออยากให้ภาพที่ออกมามันจริงที่สุด อย่างเช่นตอนเราไปดูคอนเสิร์ตสมัยมหาวิทยาลัย ก็ไปยืนเต้นข้างหน้าเวที เคยหน้าอยู่ตรงระเบียงกำแพงกินเบียร์ถึงเช้า วันที่ผมนั่งตัด ตอนที่ถ่ายก็ยังรู้สึกดีเห็นภาพ แต่ก็ยังไม่เศร้า มาเศร้าตอนที่ผมตัดเสร็จปรับสีเสร็จทุกอย่าง ลองนั่งดูหน่อยแล้วกัน พอดูจบปุ๊บน้ำตาแตกออกมาเลย มันเป็นงานแรก คือมันดูบ้าบอมากเลย ผู้กำกับจะมาร้องไห้กับงานตัวเองทำไม มันเป็นภาพที่ประหลาด ผมทำจนวันสุดท้าย อย่างมากรู้สึกดีที่ทำให้คนอื่นรู้สึกได้ ก่อนปล่อยเอ็มวีออกมา ผมก็ไม่คิดว่ามันจะขนาดนี้ สำหรับผมมันฟินแล้วคือผมดูแล้วร้องไห้มันอิน ถ้าคนดูคนอื่นดูแล้วไม่อินมันก็เป็นเรื่องโดยเฉพาะส่วนตัว แต่พอมาเป็นแบบนี้แสดงว่าคนเรามีประสบการณ์ร่วมกันเหมือนกันเยอะมาก(ยิ้ม) ผมคิดว่าถ้าคนดูมีสัก 6 ใน 10 ประสบการณ์ที่ผมใส่ลงไป เค้าก็จะอิน”
Related posts:
